15 παιδικά βιβλία για κορίτσια με όνειρα

Επιτέλους τα παιδικά βιβλία για κορίτσια που καταρρίπτουν τα στερεότυπα της πριγκίπισσας και της Σταχτοπούτας πληθαίνουν. Όλο και περισσότεροι συγγραφείς γράφουν για εξαιρετικές γυναίκες και κορίτσια που αμφισβήτησαν τους ρόλους που τους επιβλήθηκαν και διεκδίκησαν αυτούς που οι ίδιες επιθυμούσαν, ανοίγοντας τον δρόμο σε ακόμη περισσότερες για να ακολουθήσουν το παράδειγμα τους. Από την Λουκία Λυκίδη

Με λένε Μαλάλα, εκδ. Πατάκη, από 10 ετών

Υπήρξε το πρώτο κορίτσι η ιστορία του οποίου κατέκλυσε τα διεθνή μίντια. Η Μαλάλα πυροβολήθηκε σχεδόν εξ' επαφής από τους Ταλιμπάν γυρίζοντας από το σχολείο στο σπίτι της. Επέζησε και έγινε σύμβολο του αγώνα για το δικαίωμα των κοριτσιών στην εκπαίδευση. Αυτή η έκδοση της αυτοβιογραφίας της για νέους αναγνώστες με την υπογραφή της βραβευμένης συγγραφέα Patricia McCormack, μαθαίνουμε την απίστευτη ιστορία ενός κοριτσιού που ήξερε από μικρή ηλικία ότι ήθελε ν’ αλλάξει τον κόσμο και το κατάφερε.

30 γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο και πως μπορείς να τον αλλάξεις και εσύ, από 10 ετών εκδ. Πατάκης

Σε αυτό το βιβλίο που πρόσφατα βραβεύτηκε από τον Κύκλο Παιδικού Βιβλίου, η Στέλλα Κάσδαγλη γράφει τις ιστορίες 30 γυναικών -από την Φρίντα Κάλο μέχρι την Αμέλια Ερχαρτ και την από την Μαρία Κάλας μέχρι τη Μαλάλα- που έκαναν σπουδαία πράγματα μια εποχή που όπως αναφέρει η συγγραφέας «οι περισσότερες γυναίκες δεν έκαναν και πολλά πράγματα γενικώς. Όχι επειδή δεν μπορούσαν, προφανώς, αλλά επειδή δεν είχαν τις κατάλληλες ευκαιρίες και επειδή και οι ίδιες είχαν μάθει να πιστεύουν ότι δεν ήταν αυτός ο ρόλος τους στη ζωή, οπότε δεν τολμούσαν να φανταστούν και τίποτα σπουδαίο για τον εαυτό τους».

Φτου ξελύπη,

εκδ. Μεταίχμιο

από 10 ετών

Η Νουρ, ένα μικρό κορίτσι από τη Συρία, μετά από τους βομβαρδισμούς στη χώρα της, αναγκάζεται να μεταναστεύσει καταλήγοντας μετά από μεγάλη περιπέτεια, σε μια «ξένη» χώρα, τη Γερμανία, περνώντας μέσα από τη θάλασσα που τόσο λατρεύει, αφήνοντας παράλληλα πίσω της ότι πολυτιμότερο έχει, την οικογένειά της. Το βιβλίο της Μαριέττας Κοντού μιλά για την αληθινή ιστορία της Σύριας πρόσφυγα και πρωταθλήτριας κολύμβησης, Yusra Mardini, που περνώντας από το Αιγαίο τράβηξε μαζί με την αδερφή της τη βάρκα στην οποία επέβαιναν αυτή και πολλοί συμπατριώτες της.

Ιλιάδα και Οδύσσεια Κορίτσια που έγιναν μύθος, από 8 ετών, εκδ. Διόπτρα

Δεκαοκτώ μυθικές ηρωίδες –θεές και θνητές, νύμφες των δασών και των θαλασσών και μια μάγισσα– πιάνουν το νήμα του παραμυθιού, η μία μετά την άλλη, και αφηγούνται ιστορίες για μάχες και αιχμαλωσίες, θάρρος και αλτρουισμό, προδοσία και συγχώρεση. Μεταξύ τους οι Έριδα, η εριστική, η Ιφιγένεια, η ευσυνείδητη, Χρυσηίδα, η καλοαναθρεμμένη και η Ήρα, η ακαταμάχητη.

40 αγωνίστριες για την ισότητα, από 8 ετών

εκδ. Μίνωας

Τα πορτρέτα 40 γυναικών που αγωνίστηκαν για να ακουστούν, να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους και να κατακτήσουν την ισότητα. Γυναίκες που αγωνίστηκαν κατά της βίας, της στέρησης της ελευθερίας και βοήθησαν ώστε να ακουστεί η φωνή των γυναικών σε ολόκληρο τον κόσμο.

Τα ξύλινα παπούτσια της Ξανθής, από 7 ετών

εκδ. Παπαδόπουλος

Η Ξανθή, δεν ονειρεύεται κανένα πρίγκιπα ούτε θέλει να την σώσει κανείς. Δεν είναι σαν τα άλλα κορίτσια τωνπαραμυθιών. Τι θα γίνει όμως όταν ο πρίγκιπας του παραμυθιού τής χτυπήσει την πόρτα; Η βραβευμένη συγγραφέας Τζέμη Τασάκου αποδομεί το παραμύθι της Σταχτοπούτας και δημιουργεί μια δυναμική αντιηρωίδα.

40 σημαντικές Ελληνίδες Ιστορίες για Ατρόμητα Κορίτσια, από 7 ετών

εκδ. Παπαδόπουλος

Η Κατερίνα Σχινά γράφει την ιστορία 40 ξεχωριστών Ελληνίδων δίνοντας έμπνευση στα κορίτσια να γίνουν ατρόμητα. Μεταξύ αυτών είναι η Καλλιπάτειρα και η Υπατία, η Μαντώ Μαυρογένους και η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Μαρία Πολυδούρη και η Ρόζα Ιμβριώτη, η Μαρία Κάλλας, η Ελένη Βλάχου, η Κατίνα Παξινού, η Δόρα Στράτου, η Ζωρζ Σαρρή, η Νίκη Γουλανδρή και η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ. Το 2018 τιμήθηκε με το βραβείο White Raven.

Η Πριγκίπισσα με τη Μαύρη Μάσκα, από 6 ετών

εκδ. Διόπτρα

Αυτή η πριγκίπισσα είναι διαφορετική. Όποτε εμφανίζεται κάποιος κίνδυνος, φορά τη μαύρη μάσκα της και γίνεται μια σούπερ-ηρωίδα. Βοηθά όσους έχουν ανάγκη, ζει την περιπέτεια και αντιμετωπίζει τους φόβους της αποδεικνύοντας ότι οι πριγκίπισσες δεν χρειάζεται να φοράνε ροζ.

Ιστορίες καληνύχτας για επαναστάτριες 3, από 6 ετών

100 μετανάστριες που άλλαξαν τον κόσμο

εκδ. Ψυχογιός

Ο τρίτος τόμος της δημοφιλούς σειράς βιβλιών για παιδιά που υπογράφει η Έλενα Φαβίλι περιλαμβάνει εκατό βιογραφίες γυναικών που άφησαν την πατρίδα τους, άλλες για ναβρουν νέες ευκαιρίες και άλλες γιατί αναγκάστηκαν να το κάνουν. Οι αναγνώστες θα μάθουν μεταξύ άλλων για τη Μαντλίν Ολμπράιτ, την Άσμα Καν, την Κάρμεν Μιράντα, τη Ριάνα και πολλές άλλες. Από σεφ και χειρουργούς μέχρι μουσικούς και πολιτικούς, αλλά και πρωταθλήτριες στο τζούντο ή το σκάκι, αυτές οι εκπληκτικές γυναίκες θα εμπνεύσουν τα κορίτσια να ακολουθούν τα όνειρά τους, όπου κι αν οδηγούν.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΙΟ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υπέροχες γυναίκες που έκαναν θαύματα

Υπέροχες γυναίκες που έσωσαν τον πλανήτη

Υπέροχες γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο,

από 5 ετών, εκδ. Μεταίχμιο

Η Κέιτ Πάνκχερστ, απόγονος της Βρετανίδας πολιτικής ακτιβίστριας και ηγέτη του βρετανικού κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών, Έμελιν Πάνκχερστ, γράφει και εικονογραφεί μια σειρά βιβλίων γεμάτο γυναίκες που πέτυχαν εκπληκτικά πράγματα με οδηγό το ταλέντο και τα όνειρά τους. Μέσα από τη μοναδική εικονογράφησή τους και τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες βοηθά τους μικρούς αναγνώστες να γνωρίσουν μερικές από τις γυναίκες που βοήθησαν να διαμορφωθεί ο κόσμος στον οποίο ζούμε. Μέσα από τις ιστορίες των Μαίρη Άνινγκ, Γερτρούδη Έντερλε, ΑμέλιαΈρχαρτ, Φρίντα Κάλο, Μαρί Κιουρί, Τζέιν Όστεν, Έμελιν Πάνκχερστ, Ρόζα Παρκς, Σακατζουία, Κοκό Σανέλ, Μαίρη Σίκολ, Πράκτορα Φίφι, Άννα Φρανκ.

Μικρά κορίτσια με μεγάλες ιδέες, από 4 ετών

εκδ. Παπαδόπουλος

Μια νέα σειρά ιστοριών με τις οποίες κορίτσια και αγόρια θα ανακαλύψουν ποιες ήταν και τι κατόρθωσαν οι σπουδαιότερες γυναίκες της σύγχρονης ιστορίας. Σχεδιάστριες, ζωγράφοι, εξερευνήτριες, επιστήμονες. Γυναίκες μοναδικές όπως η Σιμόν ντε Μποβουάρ, η Ρόζα Παρκς, ηΤζέιν Γκούνταλ, η Μαρί Κιουρί και η Κοκό Σανέλ.

Τα κορίτσια μπορούν να κάνουν τα πάντα, από 4 ετών εκδ. Μεταίχμιο

Ένα βιβλίο που μέσα από την όμορφη εικονογράφηση και τα έξυπνα στιχάκια του δείχνει στα παιδιά ότι ο κόσμος ανήκει εξίσου σε κορίτσια και αγόρια. Ότι τα κορίτσια δικαιούνται να ακολουθούν τα ενδιαφέροντά τους, όποια κι αν είναι αυτά, και μπορούν να γίνουν οτιδήποτε ονειρευτούν.

To μαγικό μολύβι της Μαλάλα, εκδ. Πατάκη

από 4 ετών

Σε αυτό το βιβλίο η Μαλάλα μιλά στα μικρά παιδιά σε πρώτο πρόσωπο εμπνέοντας τα με την ιστορία της και ξεκινώντας κάπως έτσι « Αγαπημένοι µου φίλοι. Όταν ήμουν μικρή, παρακολουθούσα στην τηλεόραση μια σειρά που λεγόταν «Σάκα Λάκα Μπουμ Μπουμ». Ήταν για ένα αγόρι που το έλεγαν Σάντζου, που μπορούσε να κάνει τα πάντα πραγματικότητα ζωγραφίζοντάς τα μ’ ένα μαγικό μολύβι που ’χε βρει. Μικρή, παρακαλούσα για ένα μαγικό μολύβι σαν του Σάντζου. Τώρα πια όμως ξέρω πως έτσι και βρεις το θάρρος της φωνής και της γνώμης σου, όλα τα μολύβια γίνονται μαγικά. Ελπίζω η ιστορία μου να σας δώσει έμπνευση, ώστε να βρείτε κι εσείς τη μαγεία που κρύβει η ζωή σας και να υποστηρίζετε πάντα θαρραλέα τα πιστεύω σας. Η μαγεία είναι διάσπαρτη στον κόσμο – στη γνώση, στην ομορφιά, στην αγάπη και στην ειρήνη. Η μαγεία ζει μέσα σας, στις λέξεις και στη φωνή σας».

Αμαλία, από 3 ετών

εκδ. Ίκαρος

Καμιά φορά, αρκεί να πιστέψεις στην ομορφιά που κρύβουν όλα αυτά που εσύ έχεις να πεις. Και τότε η φωνή σου, με έναν τρόπο μαγικό, όχι μόνο θα ακουστεί, αλλά χωρίς κανείς να το καταλάβει, θα παρασύρει κι άλλους να κάνουν ένα μικρό βήμα, προς κάτι δικό τους πιο όμορφο. Ο Αντώνης Παπαθεοδούλου και η Ντανιέλα Σταματιάδη παρουσιάζουν την πρωτότυπη ιστορία της Αμάλιας. Η μικρή ηρωίδα τρυπώνει στην πολύβουη λαϊκή αγορά, εκεί που η φωνή ενός μικρού παιδιού είναι πιθανό να μην ακουστεί καθόλου. Ωστόσο, θα συμβεί κάτι τελείως διαφορετικό.

Το απίθανο βιβλίο των πιο αστείων υπερδυνάμεων, από 3 ετών εκδ. Petita Demas

Ο μοναδικός Θοδωρής Τσεκούρας υπογράφει ένα βιβλίο που μιλάει για τη διαφορετικότητα διαλέγοντας τις πιο απίστευτες, παράξενες και αστείες υπερδυνάμεις. Με τους σουρεαλιστικούς υπερήρωες του τα παιδιά μαθαίνουν πως κάθε άνθρωπος έχει μια υπερδύναμη που τον κάνει διαφορετικό και μοναδικό. Το βραβευμένο βιβλίο περιλαμβάνει18 απίστευτους χαρακτήρες μεταξύ των οποίων Το κορίτσι που μπορεί να πετάει… μόνο δέκαεκατοστά από το έδαφος. Το αγόρι που μπορεί να υπνωτίσει χρυσόψαρα. Το κορίτσι που ξέρει τι σκέφτονται οι ανανάδες και πολλούς άλλους. Κυκλοφορεί και στα αγγλικά.

Bιβλία αφιερωμένα στις ηρωίδες του '21

Μαζί με τις φωνές για την διεκδίκηση της ισότιμης εκπροσώπησης των γυναικών σε όλους τους τομείς, η επέτειος των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 δίνει την αφορμή να πληθύνουν οι εκδόσεις αλλά και οι εκθέσεις που αποκαθιστούν την ιστορική αλήθεια για τις γυναίκες και την προσφορά τους στην Επανάσταση του 1821.

Το βιβλίο της ιστορικού Βασιλικής Λάζου 1821 Γυναίκες και Επανάσταση (εκδόσεις Διόπτρα) είναι μια λεπτομερής καταγραφή της θέσης και της κατάστασης των γυναικών της περιόδου. Ξεκινώντας από την ιστορία της κυρά Φροσύνης, περνά στις Γυναίκες της Φιλικής Εταιρείας, και στις επώνυμες γυναίκες αγωνίστριες όπως η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους ενώ αναδεικνύει και την μοίρα των γυναικών σκλάβων στα παζάρια της Ανατολής.

Μια εξαιρετική ματιά στην ζωή της δυναμικής Μαντώς Μαυρογένους προσφέρει και το βιβλίο της Λένας Διβάνη Ζευγάρια που έγραψαν την ιστορίατης Ελλάδας (εκδόσεις Πατάκη) στο κεφάλαιο που είναι αφιερωμένο σε αυτήν και στον Δημήτριο Υψηλάντη. Όπως αναφέρει στο βιβλίο η συγγραφέας: «Η Μαντώ έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητη από την επίσημη ελληνική ιστορία – ακολουθώντας τη μοίρα των γυναικών όλων των εποχών, που καταδικάστηκαν να ζουν αόρατες, ακόμα κι αν έδρασαν μπροστά στα μάτια όλων. Μολονότι ήταν τόσο διαφορετική, τόσο ριζοσπαστική, τόσο προκλητικά σκανδαλώδης θα λέγαμε, εξαφανίστηκε μεθοδικά από την ιστορία. (...) Σταδιακά, στον 20ό αιώνα, η ιστορία της Μαντώς άρχισε να κυκλοφορεί, να γίνεται δημοφιλής. Αυτό που δεν κυκλοφορεί ευρέως είναι ότι η Μαντώ υπήρξε φεμινίστρια πριν καν επινοηθεί ο όρος φεμινισμός. Αρνήθηκε να παντρευτεί, όπου και όποιον ήθελαν οι γονείς της και οι κοινωνικές συμβάσεις, χάρισε την τεράστια προίκα της για να χρηματοδοτήσει την ελληνική επανάσταση, και ζούσε ανοιχτά με τον άντρα που αγαπούσε χωρίς να τον έχει στεφανωθεί – πράξεις παλαβές, που έγιναν κοινωνικά ανεκτές μόλις στα τέλη του 20ού αιώνα. Αυτές ακριβώς οι πράξεις οδήγησαν στην κοινωνική ταπείνωσή της όσο ζούσε και στην εξαφάνισή της αφότου πέθανε».

Για τα παιδιά το βιβλίο Τα πρόσωπα της Επανάστασης του 1821 (εκδόσεις Ψυχογιός) ανάμεσα στους πενήντα υποστηρικτές, αγωνιστές και φιλέλληνες δεν παραλείπει να συμπεριλάβει εκτός από την Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και την Μαντώ Μαυρογένους, λιγότερο γνωστές αλλά τολμηρές αγωνίστριες όπως οι Δόμνα Βισβίζη, Μαριγώ Ζαραφοπούλα, Σταυριάνα Σάββαινα και Φωτεινή Τζαβέλλα, σημαντικές υποστηρίκτριες της Επανάστασης όπως η Δούκισσα της Πλακεντίας και η Ελισάβετ Υψηλάντη αλλά και την Γαρυφαλλιά Μιχάλβεη, το κορίτσι που έγινε ποίημα, πίνακας, γλυπτό και ευαισθητοποίησε την κοινή γνώμη υπέρ του Ελληνικού Αγώνα.

Τον Μάρτιο παρουσιάζεται και η έκθεση «Η Γυναίκα στην Επανάσταση του 1821» από τη Συλλογή Μιχάλη και Δήμητρας Βαρκαράκη στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη που θα διαρκέσει μέχρι τον Οκτώβριο του 2021. 80 έργα ζωγραφικής, πορσελάνινα αντικείμενα και ρολόγια του 19ου αιώνα προσεγγίζουν με τον πιο άμεσο τρόπο την τεράστια προσφορά των γυναικών στην Επανάσταση του ’21. Η επιμελήτρια της έκθεσης, Δρ. Ιστορίας της Τέχνης, Φανή Μαρία Τσιγκάκου αναφέρει: «Τα φιλελληνικά έργα που επιλέξαμε για την έκθεσή είναι εμπνευσμένα αποκλειστικά από τις Ελληνίδες που έδρασαν κατά την κρίσιμη αυτή περίοδο της Νεοελληνικής ιστορίας. Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 οι γυναίκες διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο εμψυχώνοντας τους άνδρες, παίρνοντας μέρος στις μάχες, ενώ εμφύσησαν στα παιδιά τους την αγάπη για την πατρίδα και το αγωνιστικό πνεύμα απέναντι στον κατακτητή. Στόχος της έκθεσης είναι η ανάδειξη της γυναικείας παρουσίας στα χρόνια της Επανάστασης, καθώς και κατά την πρώτη περίοδο του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.

Ελληνίδα Μάνα με το νεκρό παιδί της, Αγνώστου, Γαλλικής σχολής, 19ος αιώνας

Έλληνας Αγωνιστής θρηνεί τη νεκρή γυναίκα και το παιδί του, Αγνώστου, 1830

Σκλαβοπάζαρο, 1836, V. Delacroix.

Ελληνίδα που παίζει λαγούτο, 1847 Charlemagne- Oscar Guet (1801-1871).

Νεαρή Ελληνίδα με Βεντάλια, Αγνώστου, Γαλλικής σχολής, μέσα 19ου αιώνα,

Στείλε μήνυμα όταν φτάσεις

Η απαγωγή και η δολοφονία της Sarah Everard στις 3 Μαρτίου στο Λονδίνο θύμισε σε όλο τον πλανήτη ότι ακόμη οι γυναίκες δεν είναι ασφαλείς στον δρόμο. Από την Λουκία Λυκίδη

Είναι η καθημερινότητα εκατομμυρίων γυναικών στον πλανήτη για δεκαετίες (ή μήπως αιώνες;). Ξεκινάει από πολύ νωρίς. Την εποχή που αρχίζεις να κυκλοφορείς μόνη. Η αγωνία κάθε φορά που βρίσκεσαι νύχτα σε έναν σκοτεινό δρόμο. Το βήμα σου γίνεται γρήγορο. Βρίσκεσαι σε απόλυτη κατάσταση εγρήγορσης. Ο παραμικρός θόρυβος σε κάνει να πετάγεσαι. Οποιοδήποτε ήχος πίσω σου σε κάνει να γυρίζεις. Νιώθεις απειλή . Σαν τα θηράματα στα ντοκιμαντέρ για την άγρια ζωή στο National Geographic.

Από νεαρή ηλικία έχεις μάθει να αλλάζεις τις γόβες σου με ένα ζευγάρι αθλητικά όταν επιστρέφεις αργά μόνη σπίτι. Κρατάς τα κλειδιά σου ανάμεσα στα δάχτυλα σου. Προσπαθείς να διώξεις από το μυαλό σου όλες τις ιστορίες που έχεις ακούσει για καταδιώξεις και βία σε σκοτεινούς δρόμους. Το να είσαι γυναίκα σημαίνει ότι θα περάσεις τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες της ζωής σου (μπορεί και περισσότερες) νιώθοντας απειλή κάθε φορά που κυκλοφορείς μόνη σου στον δρόμο τη νύχτα. Σε αυτή την διάρκεια πιθανόν να βιώσεις ένα ή περισσότερα δυσάρεστα περιστατικά.

Στις 10 Μαρτίου ήταν σαν όλες αυτές οι συσσωρευμένες αλλά και ξεχασμένες ιστορίες γενεών γυναικών να ζωντάνεψαν στη μνήμη και να θέλησαν να βγουν όλες μαζί με δύναμη και οργή εξαιτίας της απαγωγής και της δολοφονίας της Sarah Everard στο Λονδίνο. Τα social media κατακλύστηκαν από τέτοιες ιστορίες με τα hastags #Reclaim The Streets και #textmewhenyougethome όπου γυναίκες από κάθε γωνιά του πλανήτη μοιράζονταν περιστατικά τρόμου και tips για το πως να παραμείνεις ασφαλής όταν κυκλοφορείς μόνη.

Από την εποχή των επιθέσεων του serial killer Peter Sutcliffe 40 χρόνια πριν, γνωστού και ως Yorkshire Ripper, η πρόταση που είχε η βρετανική αστυνομία για τις γυναίκες ώστε να μείνουν ασφαλείς είναι να παραμείνουν σπίτι. Τότε αυτό είχε προκαλέσει την οργή των γυναικών αλλά και την δημιουργία του κινήματος Reclaim The Night, που διεκδικούσε το δικαίωμά των γυναικών να κυκλοφορούν στην πόλη χωρίς να κινδυνεύουν.

Για πολλές δεκαετίες η ευθύνη και το βάρος της ασφάλειας τους έπεφτε στους ώμους των ίδιων των γυναικών. Έπρεπε να αποφεύγουν να κυκλοφορούν μόνες την νύχτα, έπρεπε να επιλέγουν καλά φωτισμένες διαδρομές, έπρεπε να μην ακούν μουσική και να μην μιλούν στο τηλέφωνο για να έχουν την προσοχή τους στο δρόμο (αν και ένα fake τηλεφώνημα έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές σαν μέσο αποφυγής ενός επίδοξου δράστη), να φορούν αθλητικά παπούτσια για να μπορούν να τρέξουν αν χρειαστεί, να μάθουν τεχνικές αυτοάμυνας, να ενημερώνουν τους δικούς τους για το που βρίσκονται .

Μετά την εξαφάνιση της Everard η «εύκολη λύση» εμφανίστηκε και πάλι. Μείνετε σπίτι. Όταν η βουλευτής των Πρασίνων στην Βρετανία Jenny Jones οργισμένη με αυτή την παραίνεση αντιπρότεινε ειρωνικά να απαγορευτεί η κυκλοφορία στους άνδρες από μια ώρα και μετά ώστε οι γυναίκες να μπορούν να κυκλοφορούν ασφαλείς, το σχόλιο της προκάλεσε αντιδράσεις. «Αν σας ενοχλεί η απαγόρευση κυκλοφορίας μήπως οι άνδρες να προσέχουν τί φοράνε ή πόσο πίνουν όταν βγαίνουν με τους φίλους τους» διόρθωσε και πάλι ειρωνικά θέλοντας να υπενθυμίσει ότι οι γυναίκες θύματα επιθέσεων στον δρόμο κατηγορούνται με τέτοιου είδους επιχειρήματα σαν υπεύθυνες για την επίθεση που δέχτηκαν.

Φυσικά και όλοι οι άνδρες δεν είναι κυνηγοί ή αρπακτικά που παραμονεύουν σε σκοτεινούς δρόμους το «θήραμα» τους. Για την ακρίβεια είναι όλοι αυτοί οι #notallmen άνδρες -και είναι πολλοί εκεί έξω- που οι γυναίκες χρειάζονται για συμμάχους στην προσπάθεια τους να αποκαλύψουν, να εκθέσουν, να αντιμετωπίσουν, απομονώσουν, περιθωριοποιήσουν όσους παρενοχλούν τις γυναίκες λεκτικά ή σωματικά σε δρόμους, λεωφορεία, πάρκα και κάθε πιθανό δημόσιο χώρο.

Χρόνια τώρα η αρχιτεκτονική, ο σχεδιασμός των πόλεων αλλά και μέτρα και αποφάσεις κυβερνήσεων και δήμων προσπαθούν να βρουν τρόπους για να κρατήσουν τις γυναίκες ασφαλείς. Στο Μόντρεαλ του Καναδά την δεκαετία του '90 είχε εφαρμοστεί η καμπάνια «between two stops » σύμφωνα με την οποία μετά την δύση του ηλίου οι γυναίκες μπορούσαν να αποβιβαστούν από τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και ανάμεσα στις στάσεις για να μην χρειαστεί να περπατήσουν μεγάλη απόσταση μόνες τους μέχρι το σπίτι τους. Στην Ινδία η μη κυβερνητική οργάνωση Jagori με έδρα το Δελχί εκπαίδευε τους οδηγούς ώστε να εξασφαλίζουν την ασφάλεια των γυναικών επιβατών με το να επαγρυπνούν αλλά και να επεμβαίνουν σε περιπτώσεις παρενόχλησης ή επίθεσης. Τα γιλέκα που φορούσαν έγραφαν χαρακτηριστικά «Οι αληθινοί άνδρες φροντίζουν για την ασφάλεια των κοριτσιών. Εσύ;» To παράδειγμα της Jagori ακολούθησαν και πολλές άλλες οργανώσεις από την Ουάσινγκτον και το Ανόι μέχρι την πόλη του Μεξικού.

Στην Βαρκελώνη μια ομάδα φεμινιστριών αρχιτεκτόνων, κοινωνιολόγων και υπευθύνων αστικού σχεδιασμού προσπαθούν να επιβάλλουν την ισότητα στους δρόμους της Βαρκελώνης εδώ και μία δεκαετία επαναλαμβάνοντας ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να κάνεις μια πόλη ασφαλή πέρα από τον φωτισμό. Οι γυάλινες διαφανείς προσόψεις κτιρίων, οι χαμηλοί φράχτες, οι μικρού μεγέθους κάδοι απορριμμάτων αλλά και βλάστηση που δεν θα σκιάζει τον φωτισμό και δεν θα δημιουργεί κρυψώνες είναι μερικά από αυτά.

Επιπλέον το ρεκόρ downloads που σημείωσαν app όπως το Walk Safe “ένα app το οποίο δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να υπάρχει” όπως σημειώνει η δημιουργός του και που δημιουργήθηκαν για να κάνουν τις γυναίκες να νιώθουν πιο ασφαλείς όταν κυκλοφορούν μόνες υπενθύμισε την σημασία της τεχνολογίας. Το app που πριν την δολοφονία της Sarah Everard είχε 2000 κατεβάσματα έφτασε τα 300.000 μετά τον τραγικό χαμό της. Εκτός από έναν χάρτη με επικίνδυνα σημεία και εναλλακτικές ασφαλείς διαδρομές που περιλαμβάνει, το app στέλνει ειδοποίηση στις κοντινές επαφές του χρήστη δίνοντας ταυτόχρονα το στίγμα του όταν αυτός σταματήσει να αγγίζει την οθόνη του κινητού του για ώρα. Ανάλογα app είναι και το Safetypin που χρησιμοποιείται σε πολλές διαφορετικές πόλεις και τα data που συγκεντρώνει χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν την διοίκηση τους να σχεδιάσει πολιτικές ασφάλειας αλλά και το Harassmap στο οποίο θύματα και μάρτυρες μπορούν να καταγράψουν τι συνέβη και πού.

Είναι όλο και περισσότερες οι φωνές που υποστηρίζουν ότι δεν φτάνουν μόνο τα μέτρα προστασίας αλλά απαιτείται μια αλλαγή νοοτροπίας στα στερεότυπα του φύλου για να πάψουν οι γυναίκες να είναι θύματα βίας. Από την εποχή της Κοκκινοσκουφίτσας και του Κακού Λύκου οι γυναίκες μαθαίνουν πως δεν είναι ασφαλές για ένα κορίτσι να είναι μόνο στο δρόμο. Όπως έγραψε και η συγγραφέας και δημοσιογράφος στο The Atlantic Helen Lewis το lock down της πανδημίας κάποια στιγμή θα τελειώσει. Αυτό όμως που δεν φαίνεται να έχει ημερομηνία λήξης είναι το lock down των γυναικών.