H γιορτή της μητέρας είναι γεμάτη χαρούμενες παιδικές ζωγραφιές, χειροποίητες κάρτες, φιλιά και αγκαλιές. Τι συμβαίνει όμως τις υπόλοιπες 363 μέρες στην ζωή μιας μητέρας; Από τη Λουκία Λυκίδη
Μα πως τα καταφέρνει; Θα το έχεις ίσως αναρωτηθεί και εσύ. Βλέποντας κάποια super επιτυχημένη CEO να φωτογραφίζεται με τα παιδιά της στο Instagram. Ή συναντώντας την τέλεια χτενισμένη και μακιγιαρισμένη μαμά, να φέρνει σπιτικό κέικ στην συνάντηση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων. Αυτό που δεν καταλαβαίνεις είναι γιατί εσύ μοιάζει ποτέ να μην προλαβαίνεις. Και υπάρχουν μέρες που μοιάζει να τα κάνεις όλα λάθος. Να χάνεις την προθεσμία στη δουλειά, να καβγαδίζεις συνεχώς με το παιδί σου, το κέικ να μην φουσκώνει, ακόμη και η φωτογραφία που ήθελες να ανεβάσεις στο Instagram να βγαίνει χάλια.
Το πρόβλημα ξεκίνησε εκεί κάπου γύρω στα 25 σου με 30. Λάτρευες την δουλειά σου και ήθελες τόσο πολύ να αποκτήσεις ένα παιδί. Ήταν σε κάποιο άρθρο γυναικείου περιοδικού που το διάβασες ή μήπως το είδες σε εκείνη την ταινία; Δεν χρειαζόταν να διαλέξεις, έλεγε. Μπορούσες να τα έχεις και τα δύο σου. Και κάπως έτσι έκανες το μεγάλο leap of faith στην μητρότητα.
Και ήταν κουραστικά αλλά ωραία με το μωρό σου. Και όταν η άδεια λοχείας που προβλέπει ο νόμος τελείωσε, το μωρό σου ήταν μόλις δύο μηνών. Και τότε πρώτη φορά κατάλαβες πόσο μικρό είναι ένα μωρό δύο μηνών για να το αφήσεις. Ζήτησες άδεια άνευ αποδοχών για να μείνεις μαζί του άλλους έξι μήνες αλλά η γυναίκα διευθύντρια σου λυπάται. Η δουλειά δεν μπορεί να περιμένει. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να σου δώσει έναν ακόμη μήνα και αν δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που θα ήθελαν τη θέση σου.
Ναι! Ο ένας μήνας είναι μια χαρά! Φυσικά και μπορείς να ανταπεξέλθεις. Έχεις αποδείξει πόσο αφοσιωμένη είσαι στη δουλειά σου. Της είσαι ευγνώμων και δεν θα την απογοητεύσεις. Ο μήνας τελειώνει και εσύ με τρεις ώρες ύπνο (στην αρχή οι κολικοί, μετά τα δόντια ) πηγαίνεις καθημερινά (με άνεση, χαμόγελο και τρεις στρώσεις concealer ) στο γραφείο. Δουλεύεις με ταχύτητα αυτόματου, χωρίς διάλειμμα και φεύγεις στο οχτάωρο σου γεμάτη ενοχές και ανησυχία για το τί συνέπειες μπορεί αυτό να έχει στην επαγγελματική σου εξέλιξη.
Το μωρό αρρωσταίνει συχνά και εσύ λείπεις από το γραφείο. Την τρίτη φορά η διευθύντρια σου σε καλεί να μιλήσετε. Δεν είσαι μόνο εσύ μάνα. Και η συνάδελφός σου έχει παιδί και μάλιστα μικρότερο από το δικό σου και όμως έρχεται πρώτη και φεύγει τελευταία. Τι συμβαίνει επιτέλους με σένα; Σκέφτεσαι πως με όλα αυτά η προοπτική εκείνης της προαγωγής που ονειρευόσουν όλο και απομακρύνεται. Το παιδί είναι ακόμη μικρό. Σε χρειάζεται. Δεν πειράζει. Η καριέρα σου μπορεί να περιμένει.
Για τα επόμενα πέντε χρόνια σε θυμάσαι να φεύγεις από το γραφείο καθημερινά στις 17.00 ακριβώς παριστάνοντας την -τα έχω όλα υπό έλεγχο- και μόλις στρίβεις την γωνία να τρέχεις πανικόβλητη στις κυλιόμενες του Μετρό για να μην χάσεις το τρένο και να μην φτάσει ς πάλι αργοπορημένη στον παιδικό αντικρίζοντας το βλέμμα «πάλι άργησες μαμά; » του παιδιού σου και την έκφραση «Έχω φτάσει στα όρια μου» της νηπιαγωγού. Θυμάσαι τον πανικό που σε κατέβαλλε κάθε φορά που αρρώσταινε–ποιόν θα βρεις τελευταία στιγμή να μείνει σπίτι μαζί του, δεν μπορείς να ζητήσεις και άλλη άδεια από την δουλειά- το άγχος για την ημέρα και την ώρα της σχολικής γιορτής –και αν προκύψει κάποιο επείγον project και δεν μπορέσεις να φύγεις έγκαιρα από το γραφείο– την απόγνωση για τις διακοπές των Χριστουγέννων, του Πάσχα και του καλοκαιριού –τι θα γίνει τις μέρες που οι παιδικοί και τα σχολεία είναι κλειστά;
Δέκα χρόνια μετά και τα έχεις καταφέρει. Εννοείται πως η προαγωγή δεν ήρθε ποτέ αλλά τουλάχιστον έχεις κρατήσει την δουλειά σου. Ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, με κόστος άπειρα ξενύχτια για να προλάβεις τις προθεσμίες, στρες, κούραση και κάποιες μελανές στιγμές στην πορεία σου στη μητρότητα. Χαμηλότερη στιγμή σου ήταν αναμφισβήτητα η ημέρα που έστειλες το παιδί σου στον παιδικό χωρίς εσώρουχο, ευτυχώς τουλάχιστον δεν ξέχασες το παντελόνι. Μοναδικό ελαφρυντικό (είναι;) οι δύο ώρες ύπνου και η σημαντική σύσκεψη που έπρεπε να προλάβεις στις 9 η ώρα το πρωί.
Δεκαπέντε χρόνια μετά και ακόμα ακροβατείς επάνω σε αυτό το λεπτό σκοινί που χωρίζει την επαγγελματική σταδιοδρομία από την οικογένεια. Υπάρχουν ακόμη μέρες που νιώθεις πως τίποτα δεν κάνεις σωστά. Δεν είσαι ούτε καλή επαγγελματίας, ούτε καλή μητέρα. Όσα σεμινάρια διαχείρισης χρόνου και να παρακολουθήσεις, όσα hacks ισορροπίας επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και να εφαρμόσεις θα υπάρχουν μέρες που απλώς τίποτα δεν λειτουργεί. Και γι' αυτό δεν φταις εσύ. Φταίει η ανυπαρξία νόμων που θα προστατεύουν το δικαίωμα σου να φροντίζεις το παιδί σου και να διατηρείς την δουλειά σου ταυτόχρονα, φταίει η κουλτούρα πολλών εταιρειών που θεωρεί μια μητέρα εργαζόμενη βάρος και όχι προστιθέμενη αξία, φταίνε οι γυναίκες εργοδότες που αφήνουν την γυναίκεια αλληλεγγύη τους έξω από την είσοδο της εταιρείας
Μην αναρωτηθείς πως τα καταφέρνει η τηλεοπτική σταρ, η επιτυχημένη CEO και η influencer στο Instagram. Έχει βοήθεια από την οικογένεια ή τους οικονομικούς πόρους να πληρώσει για βοήθεια ώστε να μπορέσει απρόσκοπτη να επενδύσει χρόνο και ενέργεια στην δουλειά της αν το επιλέξει. Εσύ που δεν έχεις οικογενειακό δίκτυο υποστήριξης, εσύ που έχεις έναν χαμηλό ή μέσο μισθό, εσύ που δικαιούσαι μόνο δύο μήνες άδεια λοχείας, εσύ που ζεις σε έναν εργασιακό μεσαίωνα ανυπεράσπιστη απέναντι στον εργοδότη σου, εσύ που δέχεσαι mobbing ακόμη και από γυναίκες προισταμένες σου γιατί επιλέγεις να μείνεις σπίτι και να φροντίσεις η ίδια το άρρωστο παιδί σου, εσύ που κρίνεσαι ακατάλληλη για μία θέση ευθύνης γιατί έχεις παιδιά, εσύ που έχεις ακούσει ακόμη και γυναίκες να σε πατρονάρουν συμβουλεύοντας σε πως θα ήταν καλύτερα να δώσεις προτεραιότητα στην οικογένεια σου γιατί η θέση που ονειρεύεσαι θα ήταν πολύ απαιτητική για σένα, εσύ εξαναγκάζεσαι να επιλέξεις. Καριέρα ή μητρότητα. Γιατί αντίθετα με ότι υποστήριζαν τα media στα 00’s. You can’t have it all.
Αφιερωμένο σε όλες τις μαμάδες που σε κάποια από αυτές τις γραμμές αναγνώρισαν τον εαυτό τους και που αν και υπάρχουν μέρες που νιώθουν πως κάνουν τα πάντα λάθος σήμερα θα πάρουν μια ζωγραφιά που θα γράφει «Μαμά είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου».
Comments